آبگیری از گلیسرین بعنوان محصول جانبی بیودیزل با استفاده از نانوکاتالیست های مزوپور سیلیکای اصلاح شده

افزایش تولید بیودیزل در سال های اخیر، منبع جدیدی برای تولید گلیسرین بعنوان محصول جانبی فرآیند بوده و کاهش قیمت جهانی آن را به دنبال داشته است. همین امر محققین را بر آن داشته است که به جای تولید گلیسرین مورد نیاز، به دنبال تبدیل این ماده به مواد ارزشمندی همچون پلی-گلیسرول ها بعنوان مواد زیست تخریب پذیر مورد استفاده در صنایع غذایی، دارویی و کشاورزی باشند. فرآیند متداول در این راستا، تحت عنوان آبگیری از گلیسرین، با استفاده از یک کاتالیست هموژن مانند اسید سولفوریک انجام می گیرد که دارای معایبی در اقتصاد فرآیند همانند خوردگی و عدم امکان بازیافت کاتالیست می باشد. طرح حاضر جهت رفع مشکل مذکور، ایده هتروژن نمودن کاتالیست هموژن را با استفاده از مواد متخلخل از جنس سیلیکا را بعنوان بستری مناسب، قابل دسترس و با امکان کنترل مورفولوژی و اندازه حفرات، دنبال می کند. آنچه در این طرح به آن پرداخته شده است موارد زیر می باشد: • سنتز دو دسته از مواد مزوپور سیلیکا با نام msu و hms بعنوان پایه نانو کاتالیست با مورفولوژی کنترل شده • ایجاد خاصیت اسیدی بر روی بستر مذکور با استفاده از روش متداول تلقیح اسیدهای معدنی و همچنین اصلاح سطح با "ایجاد پیوند کووالانسی گروه عاملی سولفونیک اسید" (روش یک مرحله ای) در کنار "عامل دار کردن با گروه تیول و اکسیداسیون آن به سولفونیک اسید" (روش دو مرحله ای) • ارزیابی کاتالیست در واکنش های فاز مایع و فاز بخار آبگیری از گلیسرین این تحقیق با بررسی کاتالیست توسط تکنیک های sem، tem، saxs، psa و bet-bjh و همچنین آنالیز محصول با تکنیک های ft-ir، gc-ms و gpc نشان داد مزوپور سیلیکای سنتز شده با مخلوط سورفکتانت های tween 80 و triton x-100 دارای سطح ویژه بالا (1142 مترمربع بر گرم) و مورفولوژی کروی با قطر ذرات 5 تا 10 میکرومتر می باشند. همچنین واکنش آبگیری منجر به محصولات ارزشمندی همچون 4،1- دی اکسان 5،2- دی متانول و پلی گلیسرول ها می شود که با کنترل دمای واکنش فاز مایع و یا انجام واکنش در فاز بخار میزان هریک از محصولات متفاوت خواهد بود. نتایج نشان داد که واکنش فاز مایع دما بالا قادر به ایجاد محصولات سنگینی با جرم بالا (در حدود 25000 گرم بر مول) می باشد.